Gevonden skeletten van kleine honden met een gekrulde staart dateren uit het stenen tijdperk. Primitieve tekeningen en inkervingen laten zien dat op een Shiba lijkende hond bestaan heeft in de derde eeuw voor Christus. Tweemaal gedurende zijn lange geschiedenis dreigde de Shiba uit te sterven. Eenmaal als gevolg van de Tweede Wereldoorlog, toen al de Japanse rassen werden gedecimeerd. 
De tweede maal in 1959 tijdens een verwoestende en aanhoudende epidemie. 
De huidige Shiba's zijn het resultaat van een zorgvuldig beleid met honden uit verschillende regio's. Van vele lijnen waren slechts nog maar een paar honden overgebleven. Daarom werden vanuit andere gebieden honden met elkaar samengebracht, voor herstel en behoud van de kwaliteit. 
Hierdoor is er tegenwoordig een verscheidenheid in type van de Shiba ontstaan. 
De jagende Shiba's van de bergachtige gebieden hebben meer bone en zijn grover in hun verschijning. Van andere gebieden komen meer de tengere en wat elegantere Shiba's. Ook de kleur verschilt van regio tot regio. Gedurende de jaren '30 kwamen de top Shiba's van de Yamanashi en San-in gebieden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen de beste honden van de Shin-Shu gebieden. Hoewel de Shin-Shu Shiba van tegenwoordig verschilt van de Shin-Shu Shiba van voor de oorlog. 
Dit is het gevolg van het feit dat de paar overgebleven Shin-Shu Shiba's zorgvuldig werden gefokt met Shiba's van Yamanashi en San-in gebieden. 
Zodoende werd daardoor het type Shin-Shu behouden. De Shin-Shu Shiba komt van de provincie "Nagano", welke voor lange tijd het belangrijkste gebied voor het ras is geweest. Dat is waarschijnlijk de reden waarom in de meeste verhalen dit gebied wordt aangeduid als de plaats van oorsprong van de Shiba-inu. Hoewel er ook andere gebieden zijn met grote aantallen Shiba's.
De Mino Shiba is gelijk aan de Shin-Shu lijn. Het was de Shin-Shu Shiba die de Mino Shiba van uitsterven behoedde. De Yamanashi en San-in Shiba's werden beide teruggehaald van de bergachtige gebieden naar de meer bewoonde gebieden. De zwarte gekleurde Yamanashi en de rode San-in waren beide zwaarder en grover in bone, omdat ze voornamelijk werden gebruikt als jagende honden. 
De San-in Shiba heeft bijgedragen aan een langzame ontwikkeling naar volwassenheid van de hedendaagse Shiba's. Zij bereiken hun topvorm bij een driejarige leeftijd. Hoe ouder ze worden, des te beter zien ze eruit! 
De Shin-Shu en de Mino lijnen komen ook uit bergachtige gebieden, maar deze zijn smaller en lichter. Hoewel ze niet zo fors zijn als de andere Shiba 
lijnen, zijn ze toch erg krachtig, met een snelheid en wendbaarheid die ze uitzonderlijk maakt. 
Zij zijn buitengewoon met kleine jaagspelletjes , bijna onvermoeibaar en zijn zeer trouw aan hun baas. 
De Mino Shiba wordt wel beschouwd als het type dat de ideale vachtkleur voor de Shiba bezit: een donker, brandend rood. 
Er wordt gezegd dat deze kleur ( die uniek voor de Mino lijn is ) uitdrukking geeft aan de moed van de hond. 
Al deze lijnen zijn in verschillende mate met elkaar gekruist, waardoor een hond is ontstaan met een hoge intelligentie, een alerte uitdrukking, een aantrekkelijke verschijning en met een sterke onvermoeibare beweging. De meest belangrijke erkenning van de Shiba-inu in Japan was in 1936, toen het ras de erkenning van Nationaal erfgoed kreeg toegewezen.

Shiba Inu
Historie:
Shiba Inu's (in het kort Shiba) komen van oorsprong uit Japan. Er zijn veel kleine honden gevonden bij opgravingen van de Jomonjin (De eerste immigranten naar Japan). Dit bewijst dat de eerste inwoners van Japan waarschijnlijk de Shiba Inu aan hun zijde hebben gehad. Door het fokken en kruisen hebben ze de Shiba zijn gekrulde staart en zijn spitse oren gegeven. Shiba betekent in het Japans 'klein' maar ook 'kreupelhout'. Het kan dus zijn dat ze vernoemd zijn naar het kreupelhout waarin zij jaagden. In de 19e eeuw kwamen Engelse schepen met Setters en Pointers naar Japan. De jachtsport in Engeland was toen erg populair en kwam op die manier dus overwaaien naar Japan. Dit zorgde ervoor dat veel Japanners de Shiba begonnen te kruisen met Setters en Pointers om zo een betere jachthond te krijgen. Dit zorgde bijna voor de uitsterving van dit ras. Hierdoor kwam Dr. Hirokichi Saito in actie en maakte hij een vereniging voor de bescherming van de Japanse hond. In 1937 werd de Shiba erkent als echt ras.

Karakter en temperament:
De Shiba kan het beste omschreven worden als dominant, trouw, intelligent, zelfverzekerd en waaks. Het is een erg trots ras en hierdoor zijn ze vaak moeilijk te trainen. Hun jachtinstinct zit er nog goed in. Het is daarom af te raden een Shiba Inu in huis te halen met andere kleine dieren. De Shiba kan deze kleine dieren als zijn prooi zien met alle gevolgen van dien. Ze zijn dol op buitenactiviteiten en kunnen uren met je wandelen door de bergen. Wel kan het zijn dat de hond iets interessants tegenkomt op zijn pad en zijn baas verlaat om vervolgens een flinke tijd later pas terug te komen (dit is niet altijd het geval maar zeker geen uitzondering). Ze zijn goed in hondensporten maar zullen steeds uitgedaagd moeten worden want als een oefening verveelt, zal hij deze niet meer willen doen. De Shiba is over het algemeen goed met kinderen. Echter eist de Shiba wel respect en zal hij het niet in dank afnemen als hij als speelgoed wordt gebruikt. Met andere honden kan de Shiba problemen geven. Zijn dominante karakter kan leiden tot een vechtpartij. De Shiba eist van alles om hem heen respect aangezien het zo'n trots ras is en laat dit in alles zien. Als de eigenaar zijn positie als baas heeft weten te bemachtigen is de Shiba een ontzettend trouw dier en zal goed luisteren en waaks zijn.

Verzorging en ziektes:
De Shiba heeft verrassend weinig verzorging nodig ondanks zijn lange vacht. Zijn vacht houd zichzelf schoon en is vrijwel geurloos. Erg fijn voor mensen die de honden geur niet op prijs stellen. Soms zullen de nagels geknipt moeten worden en twee keer per jaar verhaart de hond flink. Je zal dan flink moeten borstelen. Je kan hem ook wassen met de daarvoor bedoelde middelen of alleen met water. Medisch gezien is het een gezond ras en wordt de hond twaalf tot vijftien jaar. Wel kunnen er zich problemen voor doen met heupen en ogen.

Training en opvoeding:
Dit is geen hond voor iemand die voor het eerst een hond neemt. Het vraagt veel discipline van de baas en je zal zeer consequent moeten zijn. Het trainen is lastig maar niet onmogelijk. Zeker de eerste drie jaar kan de hond erg lastig zijn en flink puberen. Als de training goed verloopt heb je een hele goede vriend aan je zijde.

Conclusie:
Een Shiba kan een heel leuk huisdier zijn maar is zeker niet voor de beginnende hondenliefhebber. Het is een trouw ras en erg intelligent. Een Shiba weet wat die wil en zal dat ook laten blijken. Je kan er veel buitenactiviteiten mee doen, mits getraind, en de hond kan erg veel geleerd worden. Kortom een leuke hond voor ervaren hondeneigenaren met de juiste training.