De oorsprong van de Akita Inu

De oorsprong van de Akita Inu,

Akita hondenras, ook wel Akita Ken en van oorsprong Akita Inu genoemd, is een bijzonder hondenras.
Dit honderas is een Aziatische keeshond en van oorsprong een Japans ras. Akita wordt in het Japans als volgt geschreven: 秋田犬 De Akita werd vroeger gebruikt voor het jagen op beren.
Als huisdier is de hond goed te houden, mits jong in contact gebracht met de eigenaren en kinderen en eventuele andere huisdieren. Toch is deze hond qua karakter moeilijker als huisdier te houden dan de meeste andere hondenrassen. De hond staat nog steeds dicht bij zijn oorsprong, is eigenzinnig en dominant, en ook niet echt een speelhond. Dit wil niet zeggen dat het geen goed karakter heeft, Integendeel. De hond is opmerkelijk trouw, maar tegelijkertijd ook sterk onafhankelijk.

De Akita is een intelligente hond die graag zijn eigen zin doet. Hij is waaks en zal het gezin graag beschermen. Een echte speelkameraad zou hij niet zijn, hoewel hij wel getraind kan worden. Hij heeft aandacht en beweging nodig. Door zijn dominante karakter heeft hij ook sterk leiderschap nodig en een omgeving die consequent met hem omgaat. Het is geen hond die snel blaft. Hij houdt alles echter wel goed in de gaten. Iedereen die aan een Akita begint doet er goed aan eerst veel informatie over de opvoeding van deze hond in te winnen, om teleurstellingen achteraf te voorkomen.
Akita Inu

Akita is het inheemse ras van Japan. De hond wordt daar overigens vereerd door het bijzondere verhaal van Akita Hachiko, een hond die trouw bleef aan zijn baas op een wel heel opmerkelijke manier. De Akita is vernoemd naar de prefectuur Akita, gelegen in Honshu. De Akita werd in de tijd van de Samoerai als metgezel gehouden en was toen al bekend om zijn opmerkelijke trouw aan zijn baas. De Akita wordt beschouwd als een symbool van trouw, loyaliteit en geluk.

Er zijn twee door de FCI erkende rassen:

De Akita
Great Japanese Dog

De Japanse Akita

De Akita (vroeger 'Akita Inu' genoemd) komt oorspronkelijk uit Japan en wel uit de provincie (prefectuur) Akita. Vandaar ook de naam van dit statige ras. Een paar jaar geleden is de toevoeging 'Inu' officieel van de naam verwijderd. Dit in tegenstelling tot bij zijn kleinere broertje, die nog steeds 'Shiba Inu' heet.

'Inu' betekent 'hond' in het Japans en 'Akita Inu' betekent dus 'Hond uit Akita'. Akita ligt in het noorden van Japan. Akita heeft een typisch Noord-Japans klimaat, hetgeen betekent dat de winters koud zijn, in het bijzonder aan zee, en de zomers gematigd.

Japanse Mythologie

Een belangrijk deel van zijn werk bestond uit krijgslustige taken. Zo werd hij getraind voor de jacht op beren en als gevechtshond. In hettijdperk van de Samoerai vormde de Akita zijn vaste metgezel.

De sterke genegenheid tegenover zijn baas heeft er toe geleid dat de Akita inu een plaats is gaan innemen in deJapanse mythologie en nog wordenAkita-beeldjes heden ten dage als teken van vriendschap en voorspoed geschonken. De Akita wordt ook gezien als een geluksbrenger.

De legende over Hachiko

illustratie van de trouw van een Japanse Akita

Aan het Station Shibuya staat een standbeeld van een zeer trouwe Akita, namelijk die van Hachiko. Hachiko begeleidde iedere dag zijn baasje professor Ueno Hidesaburo van de Universiteit van Tokio naar het station en wachtte dan tot de trein wegreed. Om 15.00 uur ging hij dan weer naar het station om zijn baasje af te halen.

Op een zekere dag wachtte Hachiko weer op de trein, die echter zonder zijn baas op het station arriveerde. Zijn baasje was aan een hartverlamming overleden op de Universiteit. Vanaf die dag ging Hachiko iedere dag, telkens om 15.00 uur naar het station om er op zijn baasje te wachten. De mensen die hem kenden gaven hem te eten en verzorgden hem. Hachiko deed dit 10 jaar lang tot zijn dood.

Na zijn dood werd voor het Station Shibuya in Tokio een standbeeld voor hem opgericht. De vacht van Hachiko is bewaard gebleven in het museum van Ueno en hijzelf is het onderwerp van vele Japanse kinderboeken.

De Akita als Jager

Honderden jaren lang werd de Akita ingezet bij de jacht op groot wild. Een reu werd samen met een teefje (andere combinaties gaan niet altijd goed) op pad gestuurd om een hert, wild zwijn of zelfs een beer op zijn plaats te houden tot de jagers gearriveerd waren. Dit betekent dat de Akita's zelfstandig op pad waren en zelf beslissingen namen. Dit wetende is het niet moeilijk begrip op te brengen voor zijn eigenwijze karaktertrek. Honden die zijn gefokt om SAMEN met de baas dingen te ondernemen zijn vaak 'slaafs' te noemen. Dit kan je niet zeggen van de waardige Akita, maar zijn moed en loyaliteit zijn befaamd.

De Akita in Gevaar

In 1919 werd de Japanse Akita op de 'beschermde monumenten' lijst gezet. Veel Akita's in die tijd leken op de kruising die voor hondengevechten werd gebruikt. Er werd een zoektoch op touw gezet langs de meer afgelegen dorpen waar de Akita nog steeds voor zijn oorspronkelijke doel 'de jacht' werd ingezet. Er werden gelukkig voldoende honden gevonden die leken op het beeld van de raszuivere Akita. In 1931 werd dit ras de eerste van de Japanse rassen die tot Nationaal beschermd erfgoed werd uitgeroepen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het ras weer bijna uitgestorven, omdat vele exemplaren van de honger werden opgegeten. Met de overgebleven honden werd de Akita weer teruggefokt. Er werden ook Akita's mee naar Amerika genomen waar ze werden gekruist met andere rassen. Dit zou later tot een apart ras leiden: De Amerikaanse Akita(vroeger 'Great Japanse Dog' genoemd).