Hachiko.

Hachi is een wereldberoemde hond van het ras Akita. Hij wachtte ruim 9 jaar op de terugkeer van zijn overleden baasje, op een station. Uiteindelijk overleed de hond, wachtend, op zijn vaste plek bij het treinstation. Hachi werd geboren op een boerderij dichtbij de stad Odate in de prefectuur Akita. Kort daarna werd hij verkocht aan een professor aan de universiteit van Tokio, genaamd Hidesaburo Ueno. Ueno bracht zijn puppy naar Tokio.

Ras Akita hond

Hidesaburō Ueno

Dagelijks nam professor Hidesaburō Ueno de trein vanaf het station Shibuya. Aan het eind van de dag kwam hij weer terug met de trein. De hond Hachikō (Hachi genoemd) ontwikkelde de gewoonte om de professor elke ochtend naar het station te brengen en daar 's middags weer naartoe te gaan en te wachten op zijn terugkeer. Als de professor laat in de middag terugkeerde, zat Hachikō op hem te wachten en begroette hem blij. De hond scheen precies te weten wanneer de trein aankwam en personeel van het station verbaasde zich toen al over het trouwe gedrag van de hond. De professor arriveerde ´s middags volgens verschillende bronnen precies om 15.00 uur of precies om 16.00 uur. In mei 1925, toen Hachikō ongeveer 2 of 2,5 jaar oud was, overleed professor Hidesaburō Ueno helaas onverwachts aan een hartverlamming of beroerte, terwijl hij op de universiteit was. Hij kwam die dag dus niet thuis met de trein en zijn hond, die trouw op hem zat te wachten bij het station, was niet bij het station weg te slaan. Hachikō bleef wachten bij het station. Dagelijks keerde de hond terug om te zien of zijn baasje uit de trein zou komen. De hond werd aan een nieuwe eigenaar over gedaan, maar hij wist te ontsnappen en keerde dan steeds weer terug naar het station. Ook was hij regelmatig te vinden in de buurt van het huis van zijn vorige baasje waar hij vroeger natuurlijk zelf ook gewoond had, maar waar nu andere mensen woonden. Hij bleef zoeken naar zijn overleden baas Hidesaburō Ueno. Als u de verfilming wilt zien kunt u die momenteel nog verkrijgen, zie: Hachi, beroemde verfilming met Richard Gere.

 

Hachiko, zijn leven lang wachtend op de terugkeer van zijn baas.

                     Ueno Hidezaburo  en Hachi-ko

Hachikō op het station

Hachikō keerde dagelijks terug naar het station en zijn nieuwe baas gaf het op om de hond steeds terug te halen, omdat de hond toch steeds weer ontsnapte en terugkeerde naar zijn oude woonomgeving en naar het station. Hij kon niet loskomen van de overtuiging dat zijn baas ooit terug zou keren met de trein waarin hij hem jaren daarvoor, 's morgens had zien vertrekken. Jaar in, jaar uit wachtte het dier nu op de terugkeer van zijn baas. Door dit opvallend trouwe gedrag werd de hond beroemd, eerst in de nabije omgeving van het station, bij het personeel en de vaste reizigers die hem leerde kennen als 'de trouwe hond', en later via krantenberichten in de hele stad. Uiteindelijk werd hij beroemd in het hele land en het dier werd een symbool van loyaliteit. Men haalde de hond niet meer van het station weg maar liet hem wachten, wetende dat hij zijn baas nooit meer zou kunnen begroeten. Een jaar voor zijn dood werd reeds een standbeeld voor hem opgericht, bij het station. Omwonenden en personeel van het station gaven hem dagelijks te eten en te drinken, en zij probeerden hem zo goed als mogelijk te verzorgen en mensen stuurden hem zelfs geld. Men zag de hond als een symbool van trouw en trouw aan vrienden en familie, maar ook van trouw aan de staat. Men respecteerde de hond in zijn verlangen om te wachten op een dode. Niemand kon de hond immers aan zijn verstand brengen dat zijn baasje was overleden en daarom niet meer thuis zou komen. Het woonhuis van zijn baasje, waar Hachikō’s met de professor had gewoond, liet de hond wel los toen hij eenmaal scheen te beseffen dat zijn baas daar niet meer woonde en dat er nu andere mensen in het huis woonden. Hachikō’s rouwde en wachtte 9 jaar tevergeefs bij het station, elke dag hopend dat zijn oude baas terug zou keren, hield hij aandachtig de reizigers in de gaten in de hoop Hidesaburō Ueno te zien terugkeren. 's Nachts sliep hij in de omgeving van het station, en hij keerde elke terug nar het station als de trein aankwam. Dit zeer ontroerende verhaal is verschillend keren verfilmd, onder andere met Richard Gere in de hoofdrol in een Amerikaanse setting..

Hachiko op het station, vol verwachting en hoop op de terugkeer.

Hachikō’s lichaam

Hachiko's lichaam in het museum

In april 1934 werd het eerste standbeeld voor hem opgericht. Ruim een jaar later, op 8 maart 1935 stierf Hachikō’s op het station, terwijl hij wachtte op zijn baasje. De hond was ruim 12 jaar oud geworden. Zijn vacht werd opgezet en zijn overblijfselen zijn te bezichtigingen in National Museum of Nature and Science. Aan de kwelling van het trouwe wachten, het hopen op de terugkeer en aan de verwarring over het uitblijven daarvan, was eindelijk een einde gekomen. Hij heeft zijn leven lang tevergeefs op de terugkeer van baas gewacht en niemand kon hem op andere gedachten brengen. Zijn verhaal en vooral zijn trouw, spreekt wereldwijd, nog steeds duizenden mensen tot de verbeelding. Op scholen in Japan wordt de legende van Hachiko nog vaak aangehaald ten voorbeeld van trouw, hoop en liefde voor familie.

Standbeeld

Het standbeeld van achikō in Shibuya is nog steeds op het station te bewonderen. In de tweede wereldoorlog werd het verwijderd en het brons werd hergebruikt voor de oorlogsindustrie, maar na de oorlog werd er een nieuw beeld gemaakt door Takeshi Ando, de zoon van de eerste ontwerper. De poort van het station is nu genaamd "Hachikō-guchi". Een ander standbeeld staat in Hachikō's geboorteplaats bij het Odatestation.

Jaarlijkse herdenking

Op 8 april wordt Hachikō bij het Shibuya-station herdacht. Zeer veel mensen zijn bij de ceremonie aanwezig om de bijzonder trouw van de hond te gedenken.

Bekijk de film Hachi

Bekijk hier een stukje (!) van de Amerikaanse verfilming van het verhaal, de film Hachi met in de hoofdrol Gerard Gere.