De vroege geschiedenis van de Akita
De geschiedenis van de Akita start 4 à 5 duizend jaar terug, afgaande op de resten van een hondenskelet dat in het noorden van Japan werd gevonden. De eerste echte getuigenissen dateren 300 jaar terug uit de Edo periode (1616 - 1868).
In de 8e eeuw zou in het berggebied van de provincie Odate een jachthond hebben bestaan, de Matagi Inu. Het verhaal gaat dat zijn jachtkunsten dermate gewaardeerd werden dat deze hond in huis werd toegelaten; zelfs in ruimten waar geen schoenen gedragen mochten worden (en gewoonlijk dus ook dieren de vloer niet mogen betreden).
De Akita als waak- en jachthond
De Akita's werden gebruikt voor de jacht op groot wild zoals beren en zwijnen. Ook werden ze ingezet om huis en haard te beschermen, want het zijn geduchte waakhonden. Rond 1700 trok deze 'boerenhond' de belangstelling van een shogun: generaal Tsunayoshi. Deze man was niet alleen geboren in het 'jaar van de hond', maar had een uitzonderlijke belangstelling voor deze honden. Dit leidde al snel tot een speciale wet: het werd verboden om een Akita te verwonden of te doden.
Gouden tijden voor de Akita hond
De Japanse adel ontfermde zich over dit hondenras en daardoor kreeg de Akita een leven dat zeer ongewoon is. Sommige Akita's hadden zelfs een eigen huis met bedienden. Kijk.. soms ben ik zo blij dat Kensho niet kan lezen. 
In de tijd van de Samoerai zou de Akita diens vaste metgezel geweest zijn.
De sterke trouw en genegenheid voor zijn baas heeft ertoe geleid dat de Akita een plaats is gaan innemen in de Japanse mythologie. Ook wordt de Akita geassocieerd met religieuze festiviteiten.
Allerlei verhalen doen de ronde over deze periode. Zo zou er een shogun zijn geweest die 530.000 vierkante meters van zijn land aan zijn Akita hond had geschonken. Ook zou er een aparte taal zijn bedacht die werd gebruikt om met Akita's te praten die bij de adel woonden. Deze taal heette letterlijk vertaald 'de woorden van de hond'.
Hondengevechten met de Akita
Maar aan alle sprookjes (en dus ook leven als een sprookje) komt een einde: de hondengevechten komen op. Eén van de dieptepunten in de Akita geschiedenis.
Deze hondengevechten moesten de krijgslust van de Samoerai's stimuleren in de Meiji periode (1868 - 1912). Ze maakten echter dat de zuiverheid van het ras weer achteruitging. De Akita werd gekruist met de Tosa Inu en de afstammelingen met hangoren werden Shin Akita (nieuwe Akita) genoemd. Deze rasvermenging zorgde weer voor een degeneratie van het ras.
Gelukkig werden in 1910 de hondengevechten verboden.
Hondensterfte door twee oorzaken
Het geluk na het afschaffen van de hondengevechten is van niet van lange duur, want de hondenbelasting werd ingevoerd. Hierdoor werden duizenden honden, waaronder Akita's, afgeslacht.
In 1931, na de geduchte uitdunning van het Japanse hondenbestand door een hondsdolheids epidemie (rabiës) - en door invoering van de hondenbelasting - nam de Japanse regering maatregelen.
Het ras wordt gered van de ondergang
De Akita werd onder andere verklaard tot nationaal erfgoed ter bescherming van het ras. De edelman Ichinoseki wilde de Akita van vroeger doen herleven. Door zijn toedoen kwam er een exportverbod van Akita's tot stand. Er werd heel selectief gefokt om zo het type, waar generaal Tsunayoshi meer dan 200 jaar geleden zo enthousiast over was, terug te krijgen.
Op 4 oktober 1932 werd een waargebeurd verhaal gepubliceerd in Asahi Shinbun (de krant van Asahi). Het was het verhaal over de trouwe hond 'Hachiko'. Het raakte niet alleen het hart van hondenliefhebbers, maar van de Japanse bevolking als geheel. De naam 'Hachiko' verspreidde zich door het hele land en het Akita hondenras kreeg meer bekendheid.
De eerste Akita in Amerika
Een belangrijke stap in de Akita geschiedenis, is hoe het eerste exemplaar van dit hondenras in Amerika terecht is gekomen.
In 1937 bracht Helen Keller een bezoek aan Japan. Tijdens haar tour door Japan bezocht zij ook de prefectuur Akita, omdat ze had gehoord van de legende van Hachiko. Omdat Helen van grote honden hield en erg gecharmeerd was geraakt door de grenzeloze loyaliteit van de Akita, vroeg ze of ze een Akita in het echt te zien kon krijgen.
Helen Keller met Akita Kenzan-GoZo ontmoette zij de toen 10 weken oude Akita pup met de naam Kamikaze-Go (kortweg 'Kami' genoemd). Helen Keller werd kennelijk enorm gewaardeerd door de Japanners. Zij ontving op 14 juni 1937 deze Akita pup als cadeau van Mr. Ogasawara. Ze nam hem mee naar Amerika en naar het schijnt is dit de eerste Akita die in Amerika voet aan land zette.
Helaas werd Kami niet ouder dan 7,5 maand en Helen schreef naar Mr. Ogasawara: "If ever there was an angel in fur, it was Kamikaze. I know I shall never feel quite the same tenderness for any other pet..."
Daarop ontving zij de broer van Kamikaze 'Kenzan-Go' (kortweg 'Go-Go' genoemd). Deze Akita was een officieel cadeau van de Japanse regering. Nu dus geen puppy, maar een goudkleurige verschijning van bijna 50 kilo. Helen Keller liet weten: "A splendid protector and companion, all golden in the sun and a precious part of my daily life."
De Akita in de Tweede wereldoorlog
De gebeurtenissen in de Tweede wereldoorlog (die begon in Japan in 1939) hebben de leefomstandigheden in Japan ernstig verslechterd. Het behoud van de Akita en het fokbeleid kreeg hierdoor natuurlijk ook tijdelijk een klap. Daarnaast leidden de omstandigheden er ook nogeens toe dat de Akita eraan moest geloven vanwege zijn eetbare vlees en warme vacht! Waarschijnlijk is dit de grootste dip geweest in de Akita geschiedenis en laten we hopen dat het nu wel klaar is met de dips.
De oorlog eindigde in Japan in augustus 1945. De rust keerde terug en hondenliefhebbers konden ook hun hobby weer oppakken. Akita clubs werden actief of nieuwe werden opgericht. Het ledenaantal nam toe en via lokale tentoonstellingen kreeg het Akita hondenras weer meer bekendheid.
Herstel en terugfokken van het hondenras
Door de oorlog waren er in 1946 nog maar een paar exemplaren over van dit mooie ras. De edelman Ichinoseki, een belangrijke speler in de Akita geschiedenis, nam de taak om het ras te redden opnieuw op zich. Tijdens de oorlog had hij al een aantal Akita's - tegen officiële bevelen in - verborgen gehouden. Zo kon hij bij afloop van de oorlog een Akita fokkerij starten.
Ondanks het exportverbod van Akita's werden na de oorlog toch vele honden door de Amerikaanse soldaten meegenomen bij de terugkeer naar hun land. Het betrof veelal exemplaren die door ene Ito werden gefokt. Hij kruiste Akita teefjes met een Duitse herdershond en deze honden hebben uiteindelijk, na meer kruisingen, geleid tot de Amerikaanse variant van de Akita.
In 1948 werd de Japanse Kennel Club (JKC) opgericht en zij houden zich sinds die tijd bezig met het registreren van Akita's.
Als het beestje maar een naam heeft?
Er is al heel wat afgediscussieerd in de Akita geschiedenis rondom de naam die dit hondenras moet dragen. Door het gebrek aan een internationaal erkende rasstandaard ontstonden er verschillen en discussie over de vraag: 'Wat is een Akita?'
De honden die na de oorlog mee naar Amerika waren genomen, werden gekruist met andere rassen en de resulterende honden zagen er dan ook anders uit dan hun naamgenoten in Japan.
In december 1996 werd door de Japanse Kennel Club een speciale Akita show georganiseerd in Saitama, gevolgd door een "First World Akita Congres" in Tokio. Ongeveer 30 deelnemers vanuit de hele wereld deden mee. Het hoofdthema van dit congres was de discussie rondom de verschillende Akita's.
Zo ging de Japanse variant verder onder de naam 'Akita Inu' (letterlijk dus 'Hond uit Akita') en de Amerikaanse versie als 'Great Japanese Dog'. Via keuringen werd bepaald tot welk rastype de hond behoorde en werd hij al dan niet overgeschreven naar het juiste register.
Twee rassen
De 'Akita' en de 'American Akita' hebben elk hun eigen geschiedenis (vanaf de oorlog) en rasstandaard.
In 2000 werd officieel de toevoeging 'Inu' weggehaald en heet het Japanse nu dus kortweg 'Akita'. De liefhebbers van het Amerikaanse type zijn nooit blij geweest met de naam 'Great Japanese Dog' (GJD), omdat hieruit niet de erkenning blijkt dat het toch om een soort Akita gaat. Na nog wat gesteggel werd uiteindelijk het ras officieel hernoemd van GJD naar 'American Akita'.
Amerikaanse AkitaIn bij FCI aangesloten landen worden de Akita en de American Akita afzonderlijk gekeurd op tentoonstellingen.
De Japanse variant is lichter gebouwd en lijkt meer op de afbeeldingen van Akita's uit de vroege geschiedenis van het ras. Ik zal maar niet zo ver gaan om te zeggen dat de Japanse Akita de enige echte is...
Maak jouw eigen website met JouwWeb